De eerste week

De eerste week zit erop. Het was een week van wennen, maar ook een week waarin we al super leuke dingen hebben gezien en meegemaakt! De omgang met de mensen van hier blijft raar. Je wordt als een rijk persoon aangezien hier. Zoals gisteren: We liepen even naar het dorpje hier om wat brood te halen. Op de terugweg renden er een aantal kinderen naar de weg en begonnen een ‘liedje’ te zingen: See you Mzungu, see you Mzungu en zo maar door. Ze rende ook een stukje achter ons aan. Mzungu betekend hier blanke. Dit hoor je eigenlijk de hele dag door. Het woord wordt hier echt gebruikt als benaming voor de blanke, zeker niet racistisch, althans dat zeggen ze hier. Ook denken ze hier allemaal dat je onder je witte huid zwart bent. Een van de andere meiden was aan het vervellen en dat vinden ze hier echt raar en vies, ze zeggen dan: Ohh, you’re just like a snake’.

Nadat Chris ons hier op het project en in het dorpje (Bukomansimbi) de afgelopen week wegwijs heeft gemaakt. Zijn we afgelopen vrijdag naar Masaka gegaan. Masaka is een van de ‘grotere’ dorpjes hier in de buurt. Dit hebben we met het openbaar vervoer gedaan van Oeganda. Die morgen gingen we dus naar Bukomansimbi om daar de taxi te pakken. De andere drie meiden gingen ook naar Masaka en moesten nog wat dingen in het dorpje hebben en hebben daar op ons gewacht. Uiteindelijk zijn we dus met zijn vijven naar Masaka gegaan. Een taxi wordt helemaal vol geladen, dit is meestal een gewone Nederlandse personenauto en het minst aantal mensen dat erin vervoerd wordt is zo rond de 7 personen, het maximaal aantal personen is 9/10. Het is dus lekker proppen op de achterbank en op bijrijdersstoel, maar zelfs op de bestuurderstoel zitten 2 personen. Het duurde ongeveer 45 minuten om in Masaka te komen vanuit Bukomansimbi. Je wordt daar op het taxipark afgezet en vanaf daar ga je weer verder. Omdat wij met z’n 5en wat wilden gaan eten hebben we een taxi aangehouden en zijn we naar Plot99 gegaan. Hier hebben we echt heerlijke frietjes gegeten met echt lekker mayonaise! Nadat we gegeten hebben gingen de andere drie meiden naar het zwembad. Chris heeft ons daarna wat wegwijs gemaakt in Masaka, erg leuk dorp met leuke winkeltjes, restaurantjes en markten. Toen we klaar waren met de rondleiding zijn we met een bodaboda naar het zwembad gegaan. Dit is een hotel, waar veel ‘blanken’ komen en waar je ook gewoon normaal met je bikini aan het water kan liggen. Je betaald een klein beetje entree en kunt daar dan de hele dag zwemmen. Heerlijk als het goed weer is. Zo’n bodaboda is een brommertje waar meestal een man opzit, je steekt je hand op en hebt eigenlijk meteen een aantal brommertjes om je heen staan. Je onderhandeld wat over de prijs en je stapt op. Het is ook erg normaal om met zijn 3 op de brommer te gaan, of zelfs met meer! Dus Maud en ik stapten met zijn tweeën bij de bestuurder op, hij crost dan naar de plek waar je heen wilt en zet je voor de deur af! Ideaal! In het begin wel even wennen, maar zelfs foto’s maken lukt op de bodaboda! ;) Die middag hebben we nog lekker aan het zwembad gelegen. Wij hadden besloten om gewoon terug te gaan naar het project die avond. Chris en die andere meiden bleven overnachten in Masaka. Dus wij voor de eerste keer alleen met het openbaar vervoer richting Bukomansimbi, dat is toch wel weer een andere ervaring. Het lijkt erop dat de mannen zich wat rustigere houden als er een man bij is. Maar wij met de bodaboda naar het taxipark van Masaka. Daar een taxi gezocht die naar Bukomansimbi ging. Maud en ik stapte als eerste in, dus de taxi moest eerst nog vol voordat we aanreden. Inmiddels zaten er 9 personen in, dus wij dachten dat die wel vort ging rijden. Niet dus, er moest nog ergens een 10e persoon bij kunnen. Maud en ik zaten met zijn 2en op de achterbank, maar omdat het passen en meten was, moest ik naar voren op de bijrijdersstoel en moest Maud alleen achterin blijven zitten. De weg terug was een beetje ongemakkelijk, zaten op een vrouw na alleen maar mannen in de auto. Ze willen alles hebben wat je om hebt. De personen in de auto praten alleen maar Oegandees en we verstonden er dus niks van, ook werd er gelachen en dan weer naar ons gekeken, erg ongemakkelijk, zeker omdat Maud alleen op de achterbank zat tussen die mannen. Maar we zijn veilig in Bukomansimbi aangekomen. De volgende dag even navraag gedaan bij de andere meiden of dat het altijd zo ongemakkelijk was, maar dat hadden hun nog nooit meegemaakt. Dus we proberen het van het weekend gewoon nog een keertje. Zaterdag en zondag hebben we eigenlijk niet heel veel gedaan. Zaterdag zijn we naar de markt in Bukomansimbi geweest om even wat fruit te halen, die ananassen zijn hier zo lekker ;)

Inmiddels is de opdracht ook wat duidelijker geworden de afgelopen week, het plan van aanpak is zelfs al klaar! Ik ga kijken of ik het proces rondom de koeien op papier kan zetten, zodat ze daar altijd op terug kunnen vallen en ook kijken of er dingen verbeterd kunnen worden. Dit allemaal op het gebied van verzorging, huisvestiging, verkoop van vlees en melk en voeding. Hopelijk kunnen ze er dan ook wat mee. Maud gaat hetzelfde doen alleen dan voor de geiten hier.

Die andere meiden vertrekken morgen alweer van het project, zij gaan dan nog 5 weken rondtrekken en gaan dan naar Nederland. Ze hebben hier aan de kinderen van Kids Gear (basisschool) Remidial Teching gegeven hebben. Nu blijven we nog maar met 2en over de komende weken. Er zijn ook nog geen nieuwe stagelopers, dus het is nog even rustig bij ons. Omdat ze morgen gaan hebben we nog een ‘afscheidsetentje’. Chris bakt vanavond pannenkoeken!  Heerlijk! Zo blijven we toch nog een beetje aan dat Nederlandse eten gewend!

Komende week gaan we naast een begin te maken aan ons verslag ook de kinderen van de laagste klassen allemaal individueel op de foto zetten. De oudste klassen zijn al gedaan vorige week, dus nu werd aan ons gevragen of wij de overige klassen nog wilden doen. Ben benieuwd!

Hoop dat ik de foto’s hier tegelijk mee kan uploaden, anders komen ze weer op facebook. Als jullie de verhalen van Maud ook willen lezen dat kan op: www.maudverstappen.waarbenjij.nu Ook is het hier maar afwachten of dat je iedere dag stroom hebt. Afgelopen vrijdag hadden we ook geen stroom en vandaag alweer niet, het is dus creatief omgaan met de accu in je laptop en je tijd dus ook slim inplannen. Regent het dan snel aan je laptop wat werken, schijnt het zonnetje dan is de keuze snel gemaakt ;)

Tot snel weer!
Liefs, xx Karen